Με αφορμή την πρόσφατη συμμετοχή δύο παιδιών από την πόλη μας του Νίκου Μελίσσα και του Δημήτρη Κεσίδη, που βρέθηκαν αντιμέτωποι για τον θεσμό του κυπέλλου Ελλάδος αλλά και την πρώτη επίσημη συμμετοχή του Νίκου στην Super League με τα χρώματα του ΠΑΟΚ, θα θέλαμε να γράψουμε δύο λόγια σχετικά με το ποδόσφαιρο στην περιοχή μας που τόσο πολύ το υποτιμούμε. Νιώσαμε συγκίνηση και περηφάνια που ένα τμήμα του ΠΑΣ Φλώρινα βρέθηκε στο γήπεδο της Τούμπας εχθές και κατάφερε να χειροκροτήσει έναν Φλωρινιώτη παίχτη στη Super League. Δύο παιδιά που ξεκίνησαν από τα δικά μας χώματα, που βλέπαμε την σπίθα της επιθυμίας να διακριθούν στο άθλημα του ποδοσφαίρου στα μάτια τους, που είδαμε τα πρώτα λάθη τους, τις πρώτες χαρές τους και τις πρώτες επιτυχίες τους, μας έκαναν για άλλη μία φορά περήφανους. Ευχόμαστε στους δύο ποδοσφαιριστές να συνεχίσουν με υγεία και επιτυχίες τον δύσκολο δρόμο που έχουν διαλέξει. Θα θέλαμε όμως να σημειώσουμε ότι για να φτάσουν εκεί οι παίχτες αυτοί δούλεψαν ασταμάτητα ατελείωτες ώρες, αντιστάθηκαν στην πρόσκαιρη κόπωση, έκαναν το γήπεδο δεύτερο σπίτι τους. Έφυγαν από το σπίτι τους έφηβοι σε μία ηλικία που είχαν ακόμα την ανάγκη της οικογένειάς τους και έγιναν τα αντράκια που καμαρώσαμε στην τηλεόραση. Έσκυψαν το κεφάλι σε κάθε κακουχία, σε κάθε μικρή απογοήτευση, σε όλα τα χρόνια που χρειάστηκε να μείνουν στον πάγκο ή στην κερκίδα βλέποντας από εκεί τις ομάδες τους και δεν τα παράτησαν, δεν κατέκριναν κανέναν αλλά πάλεψαν ακόμα περισσότερο για να φτάσουν εκεί που τους αξίζει. Είχαν πάντα βέβαια και την στήριξη των γονέων τους, γονέων πρόθυμων να τους προσφέρουν ότι μπορούσαν, που τους πήγαν σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, που τους στήριξαν όταν η κούραση από τις ατομικές προπονήσεις ξεπερνούσε τις αντοχές τους, που τους σκέπασαν με ένα αντιανεμικό όταν το τσουχτερό κρύο της Φλώρινας έκανε το κορμί τους να τρέμει. Προσδοκούμε κάποτε να δούμε όλο και περισσότερους παίχτες από την περιοχή μας στην τηλεόραση να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, ελπίζουμε οι συγκεκριμένοι να αποτελέσουν πρότυπο για όλα τα παιδιά της περιοχής μας να τους φτάσουν και να τους ξεπεράσουν. Δεν χρειάζεται ούτε μέσο ούτε προώθηση ούτε λεφτά, χρειάζεται ταλέντο, επιμονή, υπομονή, σκληρή δουλειά, τύχη, και πάνω από όλα εσωτερικό κίνητρο, θέληση και δύναμη ψυχής. Σκοπός μας με αυτά τα λόγια είναι να βοηθήσουμε έστω και λίγο όλους αυτούς που δειλά κάνανε τα πρώτα τους βήματα με μεταγραφές σε τμήματα υποδομών super league, σε ομάδες Γ' Εθνικής, σε παιδιά που αγωνίζονται καθημερινά στις ομάδες τις περιοχής μας και έχουν τις βλέψεις τους στο μέλλον, στα παιδιά που κάνανε ή θα κάνουν τα πρώτα τους δοκιμαστικά σε μεγάλες ομάδες, στους λιλιπούτειους ποδοσφαιριστές που ιδρώνουν καθημερινά με την μπάλα στα πόδια στα γήπεδα του νομού μας και όχι μόνο. Κλείνοντας σας παραθέτουμε τα λόγια του μεγάλου δρομέα Emil Zatopek "Ένας αθλητής δεν μπορεί να τρέχει με τα λεφτά στην τσέπη του, αλλά με την ελπίδα στην καρδιά του και τα όνειρα στο κεφάλι του"
Οι δύο Φλωρινιώτες ποδοσφαιριστές αντιμέτωποι. Φώτο από το www.onvolos,gr
Ο Νίκος Μελίσσας στην 1η του συμμετοχή στην Super League. Φώτο από το www.sport24.gr